Autor: Paulina Ferfet-Majewska

Jestem aplikantką adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Łodzi. Zajmuję się głównie sprawami karnymi, rodzinnymi i upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, służę.
Razem spójrzmy na prawo.

Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa rodzinna

Moja żona nie chce pójść ze mną do łóżka – czy mogę się z nią rozwieść?

Odpowiedź na to pytanie brzmi: i TAK i NIE – czyli standardowe prawnicze TO ZALEŻY!

Stosunki seksualne w małżeństwie

Seks – niektórzy nie wyobrażają sobie życia bez niego, dla innych nie ma on większego znaczenia – jedno jest za to pewne – seks istnieje w naszym życiu i niejednokrotnie rodzi różnego rodzaju problemy, również te natury prawnej. Czy odmowa stosunku seksualnego może stanowić przyczynę orzeczenia przez Sąd rozwodu?

Co jest potrzebne do uzyskania rozwodu?

Niezbędny jest TRWAŁY i ZUPEŁNY rozkład pożycia małżeńskiego.

Rozkład jest trwały, jeśli w okolicznościach danej sprawy przyjmuje się, że powrót do wspólnego pożycia nie nastąpi.
Rozkład jest zupełny, jeśli doszło do rozkładu trzech zasadniczych więzi: duchowej, fizycznej, gospodarczej.

Przykład:
Jesteście zgodnym, szczęśliwym małżeństwem, przepełnionym miłością i uczuciami (więź duchowa), ponadto wychowujecie wspólnie dwójkę wspaniałych dzieci, mieszkacie razem i razem dokonujecie wszelkich opłat, zakupów etc. (więź gospodarcza), a dodatkowo regularnie dochodzi między wami do satysfakcjonujących stosunków seksualnych (więź fizyczna). Jednak w pewnym momencie żona zaczyna odmawiać podejmowania współżycia. Trwa to już dłuższy czas i stwierdzasz, że tak dłużej być nie może, chcesz rozwodu i na pewno go dostaniesz, bo przecież między wami nie ma już więzi fizycznej.
Czy aby na pewno?

Na zupełny rozkład pożycia małżeńskiego składają się trzy więzi – nieprawidłowe funkcjonowanie tylko jednej z nich nie może skutkować orzeczeniem rozwodu. Oczywiście rozpad więzi fizycznej może być jedną z przesłanek uzyskania rozwodu, jednak nie może być jedyną!

Winna czy nie?

Uporczywa odmowa kontaktów seksualnych w kontekście całego stanu faktycznego małżeństwa może mieć wpływ na orzeczenie i wskazanie winnego rozpadu związku małżeńskiego.

Jak udowodnić brak współżycia w związku małżeński?

Można to zrobić np. za pomocą:
1. przesłuchania stron (męża i żony),
2. zeznań składanych przez powołanych świadków,
3. różnego rodzaju dokumentów.

Pamiętaj! Sąd nie orzeknie rozwodu, jeżeli:

1.na skutek rozwodu ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci,
2. orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego,
3. jeżeli rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, drugi zaś z małżonków nie wyraża zgody na rozwód, a odmowa tej zgody nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Podsumowując, aby doszło do rzeczenia rozwodu musi nastąpić trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, a także nie może mieć miejsca żadna z negatywnych przesłanek orzeczenia rozwodu. Odmowa stosunków seksualnych tj. rozkład więzi fizycznej może być jedną z przesłanek uzyskania rozwodu, jednak nie może być jedyną!

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa rodzinna

Enigmatyczne badanie OZSS – jak się do niego przygotować?

Czeka Cię rozwód, podczas którego ma zostać przeprowadzone badanie OZSS? Nie wiesz czego się spodziewać i jak się zachować? Boisz się, że badanie będzie nadmiernym stresem dla Twojego dziecka? Oto kilka praktycznych informacji!

Czym jest badanie OZSS?

Odpowiedzi na to pytanie udziela art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r., o opiniodawczych zespołach sądowych specjalistów:

„W sądach okręgowych działają opiniodawcze zespoły sądowych specjalistów, zwane dalej „zespołami”, których zadaniem jest sporządzanie, na zlecenie sądu lub prokuratora, opinii w sprawach rodzinnych i opiekuńczych oraz w sprawach nieletnich, na podstawie przeprowadzonych badań psychologicznych, pedagogicznych lub lekarskich”.

Kiedy mamy do czynienia z badaniem OZSS?

Najczęściej są to sprawy, w których strony nie są w stanie dojść do jakiegokolwiek porozumienia w kwestii np.:

  • ustalenia kontaktów dziecka z rodzicami,
  • ustalenia miejsca zamieszkania dziecka – czy będzie ono przy matce czy przy ojcu,
  • ograniczenia lub pozbawienia władzy rodzicielskiej któregokolwiek z rodziców;

Jak wygląda samo badanie i jak się do niego przygotować?

Strony otrzymają (listownie) informację o terminie i miejscu przeprowadzenia badania.

Czas trwania badania nie jest jasno określony bowiem wszystko zależy od okoliczności danej sprawy.

Na takie badanie mają obowiązek stawić się rodzice oraz dziecko. Obecność dziecka jest obowiązkowa, a jego nieprzyprowadzenie wiąże się z nieprzeprowadzeniem badania.

Warto być odpowiednio przygotowanym – skompletować dokumenty takie jak: opinie psychologiczne, zaświadczenia od pedagogów, terapeutów czy pozytywne opinie ze szkoły – wszystko to pomoże w uzyskaniu jak najlepszej opinii. Należy pamiętać o tym, że w trakcie całego badania specjaliści mają „oko” na rodzinę – wszelkie zachowania zarówno te pożądane jak i niepożądane zostaną dostrzeżone i ocenione.

Praktyka wskazuje na to, że pierwsze badaniu zostaje poddane dziecko. Odbywa się to bez obecności rodziców, przy tym, że jeśli w trakcie badania dziecko poprosi o kontakt z rodzicami czy w jakikolwiek inny sposób zasygnalizuje potrzebę takiego kontaktu, to będzie miało ono możliwość jego nawiązania. Badanie odbywa się w pokoju, który jest wyposażony w różnego rodzaju zabawki itp. mające pozwolić dziecku poczuć się bezpiecznie „jak w domu” i polega ono na przeprowadzaniu różnego rodzaju zadań oraz zabaw.

Kolejni zostają badani rodzice (każde z osobna) i polega to na rozwiązywaniu testów psychologicznych, odpowiadaniu na zadane pytania oraz obserwacji zachowań rodziców przez specjalistów.  

Biegli obserwują również zachowania rodziców względem dziecka i dziecka względem rodziców – to w jaki sposób przeprowadzane są zabawy, rozmowy, jak rodzice reagują na zachowania dziecka. Oceniają tym samym z kim dziecko ma głębszą więź emocjonalną.

Najważniejszym punktem podczas badań jest autentyczność – nie próbujcie zachowywać się „na pokaz”, wysławiać w sposób wyuczony czy nastawiać dziecka przeciwko drugiemu rodzicowi! Pamiętajcie, mimo że dla was takie badanie jest nowością, to specjaliści dobrze wiedzą i widzą, gdy ktoś próbuje ukryć prawdę.

W jaki sposób rodzice mogą przygotować swoje dziecko do badania OZSS?

Najlepszym sposobem jest „oswojenie” dziecka z sytuacją czyli
np. wyjaśnienie dziecku jak mniej więcej będzie wyglądało takie badanie.

Zadbaj o jak najwyższy komfort psychiczny i fizyczny dziecka – na badanie możesz zabrać przekąski, napoje czy zabawki – wszystko to co pomoże dziecku przejść przez to badanie swobodnie i bezstresowo.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Postępowanie upadłościowe Prawo karne Sprawa cywilna Sprawa karna Sprawa rodzinna

Tajemnica adwokacka nie jest tajemnicą, która służy adwokatowi! Tajemnica adwokacka jest tajemnicą, która służy klientowi!

Więź między adwokatem, a klientem opiera się na zaufaniu. Poufność stanowi kluczowy element w budowaniu relacji adwokat – klient oraz podstawę skutecznego prowadzenia sprawy. Pamiętajcie! Adwokat nie będzie opowiadał na rodzinnym grillu o problemach swojego klienta – to tak nie działa!

Tajemnica adwokacka – co warto widzieć?

Adwokat ma obowiązek zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzielaniem pomocy prawnej (o tym zapewne wie każdy kto obejrzał chociaż jeden sezon Suits). Obowiązek zachowania tajemnicy nie jest ograniczony w czasie, zaś adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania tejże tajemnicy co do faktów, o których dowiedział się podczas udzielania pomocy prawnej.

Trzeba mieć jednak świadomość, że od powyższej zasady istnieją wyjątki – zgodnie z art. 6 pkt 4 ustawy Prawo o Adwokaturze:
Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji:
1)udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
2)przekazywanych na podstawie przepisów rozdziału 11a działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076, 2105, 2262 i 2328)
– w zakresie określonym tymi przepisami.

Podstawą jest zaufanie

Nie obawiaj się, że adwokat będzie omawiał Twój problem podczas spotkania rodzinnego. To tak nie działa!
Aby adwokat mógł udzielić pomocy prawnej, konieczne jest opisanie mu sprawy w sposób jak najbardziej szczegółowy – także mówiąc o sprawach, których się wstydzisz.

Więź między adwokatem, a klientem opiera się na zaufaniu. Poufność stanowi kluczowy element w budowaniu relacji adwokat – klient oraz podstawę skutecznego prowadzenia sprawy.

Kto jest związany tajemnicą adwokacką?

Należy pamiętać, że obowiązek zachowania tajemnicy adwokackiej obowiązuje wyłącznie adwokata. W dzisiejszych realiach zdarza się, że pod szyldem „kancelarii” porad prawnych udzielają podmioty, które nie są ani adwokatami, ani radcami prawnymi.
Tym samym – nie będą oni związani tajemnicą adwokacką, a w następstwie istnienie ryzyko, że będą mogli zostać przesłuchani w charakterze świadka, co do okoliczności omawianych z klientem.

Bądź czujny! Zawsze dokładnie weryfikuj podmiot, któremu powierzasz swoje sprawy!

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa rodzinna

Obawiasz się, że przy pozbawieniu władzy rodzicielskiej Wasze dziecko nie otrzyma alimentów od Twojego byłego partnera? Nic bardziej mylnego!

Czy pozbawienie ojca władzy rodzicielskiej jest równoznaczne
z brakiem obowiązku zapłaty alimentów na rzecz dziecka?
Twój były partner rażąco zaniedbuje obowiązki wobec dziecka, a Ty nie występujesz o pozbawienie go władzy rodzicielskiej tylko z uwagi na to, że obawiasz się stracić alimenty?

Zakres władzy rodzicielskiej

Zgodnie z art. 95 KRiO §1. „władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw”.

Władza rodzicielska to zespół praw i obowiązków rodzica wobec dziecka określony przepisami prawa obejmujący w szczególności: pieczę nad dzieckiem i jego majątkiem, obowiązek jego wychowania, a także obowiązek poszanowania jego godności i przysługujących mu praw.

Obowiązek alimentacyjny

Obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Pozbawienie władzy rodzicielskiej a obowiązek alimentacyjny

Artykuł 111 §1 KRiO  stanowi zaś: „jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.”

Pozbawienie władzy rodzicielskiej będzie wiązało się zatem tylko i wyłącznie z pozbawieniem uprawnień przysługujących rodzicowi w związku z zakresem władzy rodzicielskiej. Nie będzie ono rzutowało na obowiązek alimentacyjny.

Brak wpływu pozbawienia władzy rodzicielskiej na obowiązek alimentacyjny

Orzeczenie o pozbawieniu władzy rodzicielskiej nie będzie miało absolutnie żadnego wpływu na obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka.

Obawa, że pozbawienie władzy rodzicielskiej będzie równoznaczne z brakiem prawa do alimentów na rzecz dziecka to często powielany MIT!

Pamiętaj! pomimo pozbawienia władzy rodzicielskiej, rodzic będzie zobowiązany do zapłaty alimentów na rzecz swojego dziecka!

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa rodzinna

Czy jestem ojcem dziecka mojej żony?

Wydawało Ci się, że wiedziesz spokojne małżeńskie życie? Aż tu nagle – jak grom z jasnego nieba – spada na Ciebie informacja, że kto inny jest ojcem dziecka, które wychowywałeś jak swoje. Nie wiesz co zrobić – jedyne czego pragniesz, to rozwiać swoje wątpliwości. Nie trać zimnej krwi! To nie jest sytuacja bez wyjścia.

Domniemanie pochodzenia dziecka

Zgodnie z art. 62 §1 KRiO „jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki.”

W trakcie trwania małżeństwa nie jest zatem konieczne dodatkowe uznawanie dziecka przez ojca. Niejako automatycznie przyjmuje się, że mąż matki jest ojcem dziecka.

Gdy kobieta ponownie wyszła za mąż

Jeżeli kobieta zawarła drugie małżeństwo, to istnieje domniemanie, że dziecko pochodzi od drugiego męża (nawet jeśli urodziło się przed upływem trzystu dni od ustania/unieważnienia pierwszego małżeństwa). Powyższe domniemanie nie ma zastosowania, jeśli pierwszy mąż wyraził zgodę na procedurę medycznie wspomaganej prokreacji (np. in vitro).

Powództwo

Zaprzeczenia ojcostwa można dokonać jedynie w drodze wytoczenia powództwa przeciwko dziecku i matce, a jeśli matka nie żyje – przeciwko dziecku.

Przebieg postępowania sądowego

W pierwszej kolejności Sąd bada, czy małżonkowie obcowali ze sobą w okresie poczęcia dziecka. W ramach tego dokonuje ustalenia czy np. jedno z małżonków nie przebywało na wyjeździe, w zakładzie karnym, w szpitalu tj. czy istniały obiektywnie okoliczności uniemożliwiające współżycie pomiędzy mężem, a żoną. Są one ustalane np. w oparciu o dowód z zeznań świadków, z przesłuchania stron, z dokumentów.

Jeśli w toku postępowania sądowego okaże się, że w okresie poczęcia dziecka doszło do stosunku płciowego pomiędzy małżonkami, to sąd przeprowadzi dowód z badań DNA. Na jego podstawie można otrzymać jeden z dwóch wyników – potwierdzić ojcostwo z prawdopodobieństwem sięgającym powyżej 99,999% lub wykluczyć na 100% istnienie więzi biologicznych między uczestnikami badania.

Pomocniczo można przeprowadzić również dowód np. z grupowego badania krwi. Niemniej jednak, nie ulega wątpliwości, iż to dowód z badań DNA stanowi koronny dowód w toku tegoż postępowania.

Termin

Istotny jest tutaj termin na wystąpienie z powództwem – bowiem mąż matki może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu roku od dnia, w którym dowiedział się, że dziecko od niego nie pochodzi. Nie można tego dokonać po osiągnięciu przez dziecko pełnoletniości.

Niezachowanie terminów ustawowych wiąże się z poważnymi skutkami dla mężczyzny – praktycznie zamyka mu drogę do prawnego zaprzeczenia ojcostwa (nawet w sytuacji, w której jest pewien, że dziecko od niego nie pochodzi).

Co ciekawe, a zarazem przerażające – jeszcze do niedawna takie powództwo można było wytoczyć jedynie w terminie 6 miesięcy od dnia dowiedzenia się o urodzeniu dziecka. To stawiało mężczyznę w bardzo niekorzystnej, żeby nie powiedzieć beznadziejnej sytuacji.

In vitro

Jeśli dziecko zostało poczęte metodą in vitro, poprzedzoną zgodą ojca – zaprzeczenie ojcostwa nie jest dopuszczalne.

Podsumowując, jeśli zawarłeś związek małżeński, podczas którego urodziły się dzieci i masz jakiekolwiek wątpliwości co do swojego ojcostwa – nie zwlekaj. Termin na wytoczenie powództwa o zaprzeczenia ojcostwa jest bardzo krótki. Niezasadna zwłoka może pozbawić Cię prawa do dochodzenia swoich praw. A jeśli rzeczywiście nie jesteś ojcem dziecka swojej żony – warto to sprawdzić i dokonać formalnego potwierdzenia. Pomoże Ci to uniknąć chociażby płacenia niezasadnych świadczeń alimentacyjnych na rzecz nie Twojego dziecka.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Postępowanie upadłościowe

Uwolnij się od długów!

Wpadłeś w spiralę długów, a wierzyciele nie dają Ci spokoju? Natarczywi windykatorzy dzwonią w późnych godzinach nocnych albo – co gorsza – pukają do drzwi?
Chciałbyś uwolnić się od swoich długów, ale nie wiesz jak to zrobić? Zaciąganie pożyczki dla spłaty pozostałych zobowiązań wydaje się być jedynym rozwiązaniem?

Zacznij swoje życie od nowa. Jak to zrobić? Zapraszam do lektury!

Upadłość konsumencka – co to?

Jest to postępowanie, które pozwala na oddłużenie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Na jego skutek część długów może zostać umorzona, a część rozłożona na dogodne dla dłużnika raty.
Postępowanie można roboczo podzielić na dwa główne etapy.

ETAP I – ogłoszenie upadłości

Zgodnie z art. 10 prawa upadłościowego „upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.”

W pierwszym etapie postępowania upadłościowego Sąd bada jedynie, czy dłużnik stał się niewypłacalny, a zatem czy utracił zdolność do wykonywania swoich zobowiązań pieniężnych.
Ma to miejsce, jeśli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące.

Zatem, na tym etapie Sąd nie bada przyczyn niewypłacalności dłużnika. Nie bada również, czy do niewypłacalności doszło na skutek jego zawinionego działania, czy nie.
Bada jedynie zaistnienie kwestii niewypłacalności.

Jeśli dłużnik jest niewypłacalny w świetle powyżej przedstawionej definicji – Sąd co do zasady wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości.

ETAP II – oddłużanie

To etap już po ogłoszeniu upadłości, podczas którego sąd bada czy w ogóle dojdzie do oddłużenia, tj. czy długi zostaną umorzone, w jakim stopniu, na jaki okres zostanie rozpisany plan spłat tj. na ile rat i w jakich wysokościach dłużnik będzie spłacał pozostałe zobowiązania.

Dochodzi wówczas do oceny dłużnika jako dotychczasowego płatnika zobowiązań. Ocenia się zachowanie upadłego, który utracił zdolność do wykonywania zobowiązań, oraz stosunek psychiczny do tego stanu. W szczególności bada się, czy dłużnik celowo doprowadził do stanu swojej niewypłacalności – tj. czy zachował się tak, żeby wierzyciele nie zostali zaspokojeni na skutek jego niewypłacalności.

Przykład

Mam świadomość, że trudno zrozumieć co tak naprawdę ustawodawca miał na myśli. Przykład może stanowić np. zaciągnięcie kredytu/pożyczki przy jednoczesnym braku woli jej spłaty tj. sytuacja, w której dłużnik myśli sobie: „hmm, niedługo składam wniosek o ogłoszenie upadłości – pożyczę trochę pieniędzy, wykorzystam je na przyjemności – przecież i tak niedługo dług zostanie umorzony”.

Takim właśnie zachowaniem dłużnik może zniweczyć postępowanie upadłościowe.

Co istotne, zgodnie z obowiązującymi przepisami – oddłużenie jest możliwe nie częściej niż raz na 10 lat.

Zacznij od nowa!

Postępowanie upadłościowe jest o tyle korzystne dla dłużnika, że w czasie realizowania planu spłat wierzyciele przestają egzekwować na własną rękę swoje wierzytelności. Na skutek umorzenia zobowiązań upadłego, czy dokonania spłaty zgodnie z wyznaczonym planem spłat – dłużnik staje się wolny od wszelkich zobowiązań.

W aktualnym stanie prawnym przesłanki ogłoszenia upadłości są bardzo liberalne – dlaczego więc nie skorzystać z dobrodziejstwa tej instytucji i nie rozpocząć życia na nowo?
Ustawodawca – jak nigdy dotychczas – daje nam szansę na relatywnie łatwe uzyskanie czystej karty.
Mając na względzie tempo prac legislacyjnych w ostatnim czasie, taka sytuacja może nie trwać długo. Korzystaj póki czas!

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna

Dłużnik płaci dopiero po wniesieniu pozwu – kto ponosi koszty postępowania?

Umowa zawarta, a twój kontrahent ociąga się z zapłatą? Prośby, wezwania nie skutkowały? Dopiero wniesienie pozwu do sądu spowodowało, że dłużnik się wystraszył i zapłacił należną kwotę?
Co w takim wypadku z poniesionymi kosztami? Kto zapłaci za Twojego adwokata? Czy dłużnik ma obowiązek zwrócić uiszczoną przez Ciebie chociażby opłatę od pozwu, czy wystarczy, że spłaci jedynie należność główną?

Krótka historia długu

Strony zawarły umowę zlecenia w zakresie świadczenia usług wywozu odpadów. Zleceniobiorca w sposób należyty wywiązywał się z umowy – w uzgodnionych terminach dokonywał wywozu odpadów. Za wykonane usługi wystawiał faktury VAT. Zleceniodawca zaś nie płacił swojemu kontrahentowi, pomimo licznie kierowanych próśb oraz wezwań do zapłaty. Tym samym zleceniobiorca zmuszony był do wystąpienia z powództwem o zapłatę.

Dłużnik – wystraszony zainicjowanym postępowaniem sądowym – jeszcze w dniu, w którym doręczono mu korespondencję z sądu, zapłacił na rzecz wierzyciela kwotę wynikającą z faktury tj. kwotę należności głównej.

Niemniej jednak, wierzyciel, na skutek zwłoki dłużnika w płatności, zmuszony został do poniesienia jeszcze dodatkowych kosztów m.in. dokonał opłaty od pozwu i opłacił adwokata.

Żadna z stron nie czuje się odpowiedzialna

Mamy sytuację, w której roszczenie wierzyciela zostało zaspokojone – dłużnik spełnił świadczenie, niemniej jednak dokonał tego już po poniesieniu przez wierzyciela dodatkowych kosztów związanych z wytoczonym powództwem.

Dłużnik spłacił całą należność główną – uważa, że sprawę należy zakończyć.
Wierzyciel – odzyskał co prawda pieniądze, niemniej jednak zwłoka dłużnika w ich zapłacie spowodowała powstanie dodatkowych kosztów.

Żadna ze stron nie czuje się odpowiedzialna za poniesienie dodatkowych wydatków związanych z wytoczeniem powództwa.
Kto ma rację?

Regulacja prawna

Zgodnie z dyspozycją art. 98 §1 k.p.c. „strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).”

Zgodnie z aktualnym stanowiskiem orzecznictwa: „zapłata przez pozwanego w toku postępowania objętych powództwem należności skutkuje uznaniem go za przegrywającego proces, ze skutkami, o jakich mowa w art. 98 § 1 i 3 k.p.c., również w części dotyczącej zaspokojonego w ten sposób roszczenia, jeżeli tylko było ono wymagalne w dacie wniesienia pozwu.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. akt: I ACa 151/13).

Tym samym rację miał wierzyciel – dłużnik jako strona przegrywająca proces, ma obowiązek zwrotu wszystkich kosztów niezbędnych do dochodzenia swoich praw. Gdyby dłużnik dokonał spłaty długu przed wytoczeniem powództwa – koszty by nie powstały.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa rodzinna

O wpływie zdrady na podział majątku wspólnego

Czy wina w rozpadzie małżeństwa może mieć wpływ na podział majątku wspólnego? Czy zdrada wpływa tylko na winę w postępowaniu rozwodowym, nie ma zaś wpływu na podział majątku wspólnego?
Czy w postępowaniu o podział majątku wspólnego Sąd bierze pod uwagę fakt, że jedno z małżonków pracowało na cały etat, zaś drugie w niepełnym wymiarze czasu pracy?

Tą kwestią zajął się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 stycznia 2019 r. w sprawie o sygn. akt: II CSK 337/18.

Historia małżeństwa

Małżeństwo sportowców. Kobieta zawodowo grała w siatkówkę, uzyskując liczne sukcesy na arenie międzynarodowej. W tym czasie otrzymywała obok wynagrodzenia, odpraw i diet, także premie i nagrody. Uzyskane dochody inwestowała m.in. w zakup nieruchomości. Mężczyzna nie pracował zawodowo, często towarzyszył żonie w trakcie zatrudnienia za granicą.

Małżonkowie ponadto prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki. Niemniej jednak nie tylko nie przyniosła ona zamierzonych dochodów, ale także wygenerowała liczne zadłużenia podatkowe i wobec ZUS. W międzyczasie sąd karny skazał mężczyznę za wprowadzanie do obiegu w porozumieniu z innymi osobami podrobionych kart płatniczych.

Jak ustalono w toku postępowań sądowych, mężczyzna nie wspierał żony ani w życiu prywatnym, ani w karierze sportowej. Niejednokrotnie używał wobec niej obraźliwych słów, a nawet stosował wobec niej przemoc. Ponadto dopuścił się zdrady, na skutek której w trakcie trwania małżeństwa urodziło mu się nieślubne dziecko.

Jak skończyła się ta historia? Odpowiedź poniżej.

Regulacja prawna

Zgodnie z art. 43 KRiO „Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. (§1) Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. (§2) Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym (§3).

Przesłanki ustanowienia nierównych udziałów w majątku wspólnym

Zgłębiając kwestię ustanowienia nierównych udziałów w majątku wspólnym należy dokonać analizy dwóch okoliczności – wystąpienia przesłanki „ważnych powodów” uzasadniających wydanie takiego orzeczenia, a także ustalenia, czy i w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego.

Żeby Sąd ustalił nierówne udziały w majątku wspólnym muszą zostać spełnione dwie przesłanki:

  • niejednakowy sposób przyczyniania się małżonków do powstania majątku wspólnego,
  • istnienie ważnych powodów do wydania takiego orzeczenia.

Tym samym Sąd nie ustali nierównych udziałów w majątku wspólnym:

  • chociaż zaistniały „ważne powody” do takiego orzeczenia, jeśli stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego jest równy,
  • jeśli stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego jest równy, lecz nie zaistniały „ważne powody” do takiego orzeczenia;

Sam nierówny stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego nie może być uznany za ważny powód.

Ocena sytuacji przez Sąd Najwyższy

Sąd Najwyższy nie miał żadnych wątpliwości, że postawa mężczyzny uzasadniała uznanie nierównych udziałów w majątku wspólnym i ustalił, że jego udział w majątku wspólnym wyniósł 25%, podczas gdy kobiety 75%.

Okoliczności sprawy, w układzie stosunków rodzinnych i majątkowych małżonków, z których jeden zawodowo uprawia sport, zaś drugi praktycznie nie podejmuje pracy zarobkowej zostały zakwalifikowane przez Sąd jako nieusprawiedliwiony nierówny stopień przyczynienia się do powstania majątku wspólnego.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy „ocena w aspekcie etycznym sytuacji, w której małżonek rażąco nie wspiera drugiego, przejmującego ciężar utrzymania rodziny i tworzenia majątku wspólnego, wykorzystuje go, następnie zdradza i porzuca, pozostawiając toczące się postępowania podatkowe i egzekucyjne, nie partycypuje w spłacie długów musi być ujemna. Nie budzi zastrzeżeń przyjęcie, że wyczerpuje ona znamiona ważnych powodów, uzasadniających ustalenie nierównych udziałów byłych małżonków w majątku wspólnym.”

Zaskoczeni? A co Wy sądzicie o uzależnieniu rozliczenia majątkowego po ustaniu małżeństwa od winy w rozkładnie pożycia małżeńskiego jednego z nich?

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna

Upadek na oblodzonym chodniku – co dalej?

Śnieg zaskoczył nie tylko drogowców?
Poślizgnąłeś/poślizgnęłaś się na oblodzonym/nieodśnieżonym chodniku i doznałeś/aś urazu? Nie wiesz co dalej?
Jedno jest pewne! Masz prawo do odszkodowania!

Zabezpiecz się zawczasu

Chociaż mam świadomość, że upadek na oblodzonej powierzchni to nic przyjemnego, musisz pamiętać, że należyte zadbanie o swoje prawa w dniu zdarzenia/kilka dni po zdarzeniu ułatwi dochodzenie przysługujących Ci roszczeń. Dlatego tak ważne jest wykonanie poniższych kroków.

Dokumentacja fotograficzna

Wykonaj dokumentację fotograficzną miejsca zdarzenia. Jeśli były jakieś ubytki w powierzchni, czy chodnik nie został należycie odśnieżony, sporządź zdjęcia tak, aby wszystko było dobrze widoczne. Następnie oznacz dokładne miejsce zdarzenia.

Świadkowie

Jeśli podczas wypadku towarzyszyli Ci jacyś świadkowie/ osoby postronne widziały przebieg zdarzenia – poproś o sporządzenie przez nich pisemnego oświadczenia ze zdarzenia. Powinno ono zawierać dokładny opis wypadku, wskazanie warunków pogodowych, stanu chodnika, a także informację, czy ktoś jeszcze był obecny przy zdarzeniu.
Na wszelki wypadek poproś ich również o podanie Ci numeru telefonu.

Dokumentacja medyczna

Pamiętaj, aby przy korzystaniu z pomocy medycznej kompletować dokumentację z leczenia (rehabilitacji) oraz dokumentować wszelkie wydatki, jakie musiałeś/aś ponieść w związku z wypadkiem (np. faktury VAT).

Do kogo skierować swoje roszczenie

Kwestia ta regulowana jest ustawą z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Zgodnie z jej treścią zapewnienie utrzymania porządku i czystości, w szczególności uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodnika, jest obowiązkiem właścicieli, współwłaścicieli, użytkowników wieczystych, podmiotów posiadających nieruchomość w zarządzie, a także innych podmiotów władających nieruchomością położoną bezpośrednio przy chodniku.

W zależności zatem od miejsca zdarzenia, odpowiedzialność spoczywa na różnych podmiotach i tak np.:

  • w przypadku chodnika położonego wzdłuż drogi osiedlowej – na spółdzielni mieszkaniowej, wspólnocie mieszkaniowej,
  • w przypadku chodnika bezpośrednio położonego wzdłuż działki, na której znajduje się nieruchomość prywatna – właściciel nieruchomości,
  • w przypadku chodnika położonego wzdłuż drogi publicznej – zarządca tej drogi np. miasto,

Co istotne, podmioty te mają możliwość przeniesienia swojej odpowiedzialności związanej z utrzymaniem chodnika na inny podmiot profesjonalny poprzez np. powierzenie mu odśnieżania. W takiej sytuacji roszczenie odszkodowawcze należy skierować do tego podmiotu.

Prawidłowe ustalenie podmiotu odpowiedzialnego może niekiedy powodować poważne trudności. Z tego też względu warto w tej materii udać się do profesjonalistów.

Czego możesz się domagać

Jeśli spotka Cię nieszczęśliwy wypadek na chodniku, możesz domagać się m.in. zwrotu kosztów leczenia, leków, rehabilitacji, a także kwot rekompensujących cierpienia psychiczne i fizyczne, jakich doznałeś na skutek wypadku.
Co ważne, nie ma potrzeby czekać do momentu zakończenia leczenia, aby zgłosić szkodę podmiotowi odpowiedzialnemu.

Pamiętaj! W razie upadku na oblodzonym/ nieodśnieżonym chodniku istotne jest, abyś w pierwszej kolejności pamiętał o należytym udokumentowaniu miejsca, przebiegu zdarzenia, a następnie o sukcesywnym kompletowaniu dokumentacji medycznej. Dzięki temu będziesz miał możliwość uzyskania godnego odszkodowania.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa karna

Czy kobieta odpowiada za dokonanie aborcji?

Temat niewątpliwie politycznie gorący. W tym artykule nie znajdziesz ani argumentów za, ani przeciw aborcji. Nie znajdziesz również mojej oceny zaistniałej sytuacji w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r., sygn. akt: K 1/20. To nie o polityce i o przekonaniach będzie ten artykuł – a o odpowiedzialności karnej kobiety za aborcję w świetle aktualnego stanu prawnego.

Kodeksowa regulacja przerwania ciąży

Przerwanie ciąży przez ustawodawcę zostało sklasyfikowane w dwojaki sposób – za zgodą kobiety i bez zgody kobiety.

Aborcja bez zgody kobiety

Zgodnie z art. 153 §1 k.k. „kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”

Zatem przestępstwo z art. 153 §1 k.k. polega na:

  • przerwaniu ciąży bez zgody kobiety ciężarnej z zastosowaniem wobec niej przemocy,
  • przerwaniu ciąży bez zgody kobiety ciężarnej i bez stosowania przemocy,
  • doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem kobietę ciężarną do przerwania ciąży.

Aborcja za zgodą kobiety

Art. 152 k.k. wskazuje zaś „Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (§1) Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania (§2)”.

Regulację art. 152 k.k. należy czytać w związku z ustawą z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerwania ciąży.

Uprawnionym do przerwania ciąży jest wyłącznie lekarz, jeśli zaistnieje jedna z dwóch sytuacji:

  • ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej
  • zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego.

Co istotne, każde z dopuszczalnych przerywań ciąży wymaga uzyskania pisemnej zgody kobiety. Wystąpienie okoliczności, o których mowa w pkt 1. musi być stwierdzone przez lekarza innego niż ten, który dokonuje przerwania ciąży, chyba, że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Podejrzenie przestępnego pochodzenia ciąży musi być stwierdzone przez prokuratora.

Odpowiedzialność za przerwanie ciąży

Odpowiedzialność za przerwanie ciąży w świetle obowiązujących przepisów prawnych ponoszą:

  • w przypadku dokonania aborcji bez zgody kobiety – osoby działające wbrew jej woli albo nakłaniające do aborcji przemocą, groźbą bezprawną, podstępem,
  • w przypadku dokonania aborcji za zgodą kobiety – lekarze, którzy dokonują przerwania ciąży w sytuacji braku spełnienia ustawowych przesłanek, czy też inne osoby, które pomagają/namawiają kobietę do jej dokonania wbrew przepisom ustawy.

Tym samym analiza powyższego zagadnienia prowadzi do jednoznacznego wniosku, że kobieta poddająca się aborcji nie ponosi odpowiedzialności karnej, zaś okoliczności, w jakich została ona dokonana nie mają żadnego znaczenia.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się