Kategoria: Sprawa karna

Kategorie
Postępowanie upadłościowe Prawo karne Sprawa cywilna Sprawa karna Sprawa rodzinna

Tajemnica adwokacka nie jest tajemnicą, która służy adwokatowi! Tajemnica adwokacka jest tajemnicą, która służy klientowi!

Więź między adwokatem, a klientem opiera się na zaufaniu. Poufność stanowi kluczowy element w budowaniu relacji adwokat – klient oraz podstawę skutecznego prowadzenia sprawy. Pamiętajcie! Adwokat nie będzie opowiadał na rodzinnym grillu o problemach swojego klienta – to tak nie działa!

Tajemnica adwokacka – co warto widzieć?

Adwokat ma obowiązek zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzielaniem pomocy prawnej (o tym zapewne wie każdy kto obejrzał chociaż jeden sezon Suits). Obowiązek zachowania tajemnicy nie jest ograniczony w czasie, zaś adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania tejże tajemnicy co do faktów, o których dowiedział się podczas udzielania pomocy prawnej.

Trzeba mieć jednak świadomość, że od powyższej zasady istnieją wyjątki – zgodnie z art. 6 pkt 4 ustawy Prawo o Adwokaturze:
Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji:
1)udostępnianych na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
2)przekazywanych na podstawie przepisów rozdziału 11a działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076, 2105, 2262 i 2328)
– w zakresie określonym tymi przepisami.

Podstawą jest zaufanie

Nie obawiaj się, że adwokat będzie omawiał Twój problem podczas spotkania rodzinnego. To tak nie działa!
Aby adwokat mógł udzielić pomocy prawnej, konieczne jest opisanie mu sprawy w sposób jak najbardziej szczegółowy – także mówiąc o sprawach, których się wstydzisz.

Więź między adwokatem, a klientem opiera się na zaufaniu. Poufność stanowi kluczowy element w budowaniu relacji adwokat – klient oraz podstawę skutecznego prowadzenia sprawy.

Kto jest związany tajemnicą adwokacką?

Należy pamiętać, że obowiązek zachowania tajemnicy adwokackiej obowiązuje wyłącznie adwokata. W dzisiejszych realiach zdarza się, że pod szyldem „kancelarii” porad prawnych udzielają podmioty, które nie są ani adwokatami, ani radcami prawnymi.
Tym samym – nie będą oni związani tajemnicą adwokacką, a w następstwie istnienie ryzyko, że będą mogli zostać przesłuchani w charakterze świadka, co do okoliczności omawianych z klientem.

Bądź czujny! Zawsze dokładnie weryfikuj podmiot, któremu powierzasz swoje sprawy!

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa karna

Czy kobieta odpowiada za dokonanie aborcji?

Temat niewątpliwie politycznie gorący. W tym artykule nie znajdziesz ani argumentów za, ani przeciw aborcji. Nie znajdziesz również mojej oceny zaistniałej sytuacji w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r., sygn. akt: K 1/20. To nie o polityce i o przekonaniach będzie ten artykuł – a o odpowiedzialności karnej kobiety za aborcję w świetle aktualnego stanu prawnego.

Kodeksowa regulacja przerwania ciąży

Przerwanie ciąży przez ustawodawcę zostało sklasyfikowane w dwojaki sposób – za zgodą kobiety i bez zgody kobiety.

Aborcja bez zgody kobiety

Zgodnie z art. 153 §1 k.k. „kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej lub w inny sposób bez jej zgody przerywa ciążę albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza kobietę ciężarną do przerwania ciąży, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”

Zatem przestępstwo z art. 153 §1 k.k. polega na:

  • przerwaniu ciąży bez zgody kobiety ciężarnej z zastosowaniem wobec niej przemocy,
  • przerwaniu ciąży bez zgody kobiety ciężarnej i bez stosowania przemocy,
  • doprowadzeniu przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem kobietę ciężarną do przerwania ciąży.

Aborcja za zgodą kobiety

Art. 152 k.k. wskazuje zaś „Kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (§1) Tej samej karze podlega, kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania (§2)”.

Regulację art. 152 k.k. należy czytać w związku z ustawą z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerwania ciąży.

Uprawnionym do przerwania ciąży jest wyłącznie lekarz, jeśli zaistnieje jedna z dwóch sytuacji:

  • ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej
  • zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego.

Co istotne, każde z dopuszczalnych przerywań ciąży wymaga uzyskania pisemnej zgody kobiety. Wystąpienie okoliczności, o których mowa w pkt 1. musi być stwierdzone przez lekarza innego niż ten, który dokonuje przerwania ciąży, chyba, że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Podejrzenie przestępnego pochodzenia ciąży musi być stwierdzone przez prokuratora.

Odpowiedzialność za przerwanie ciąży

Odpowiedzialność za przerwanie ciąży w świetle obowiązujących przepisów prawnych ponoszą:

  • w przypadku dokonania aborcji bez zgody kobiety – osoby działające wbrew jej woli albo nakłaniające do aborcji przemocą, groźbą bezprawną, podstępem,
  • w przypadku dokonania aborcji za zgodą kobiety – lekarze, którzy dokonują przerwania ciąży w sytuacji braku spełnienia ustawowych przesłanek, czy też inne osoby, które pomagają/namawiają kobietę do jej dokonania wbrew przepisom ustawy.

Tym samym analiza powyższego zagadnienia prowadzi do jednoznacznego wniosku, że kobieta poddająca się aborcji nie ponosi odpowiedzialności karnej, zaś okoliczności, w jakich została ona dokonana nie mają żadnego znaczenia.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa karna

Wypadek samochodowy nie z mojej winy – zabezpiecz swoje prawa

Każdy z nas może uczestniczyć w wypadku samochodowym. Nie ma co ukrywać, zawsze jest to bardzo stresujące przeżycie. Warto zatem posiadać podstawową wiedzę w jaki sposób prawidłowo zabezpieczyć swoje prawa i sporządzić oświadczenie z miejsca zdarzenia. Wszystko po to, aby towarzystwo ubezpieczeniowe bez większych problemów wypłaciło należne odszkodowanie.

Gdy w wypadku są ranni

Jeśli jesteś uczestnikiem wypadku, w którym ucierpieli ludzie,
to zgodnie z ustawą Prawo u ruchu drogowym, masz obowiązek wezwania funkcjonariuszy Policji na miejsce zdarzenia. Poprzestanie jedynie na sporządzeniu oświadczenia z miejsca zdarzenia nie wystarczy.

Gdy nikomu nie stała się krzywda

Jeśli doszło do drobnej stłuczki, w wyniku której nikt nie ucierpiał, możesz, ale nie masz obowiązku wezwania Policji na miejsce zdarzenia. Nie ulega wątpliwości, że jeśli przytrafi Ci się wypadek samochodowy nie z twojej winy, a sprawca jest osobą konfliktową, to jest to najlepszy i najpewniejszy sposób zabezpieczenia swoich praw.

Oświadczenie z miejsca zdarzenia

Jeśli jednak w zdarzeniu nie ucierpiał żaden człowiek, a Ty nie masz czasu na oczekiwanie na przybycie funkcjonariuszy Policji
albo zwyczajnie nie chcesz dodatkowego, niepotrzebnego zamieszania,
a przy tym okoliczności zdarzenia nie budzą wątpliwości i sprawca kolizji przyznaje się do winy, może zostać sporządzone oświadczenie z miejsca zdarzenia, bez konieczności wzywania Policji.

Należy jednak pamiętać – aby takie oświadczenie zostało uznane przez ubezpieczyciela musi z niego jasno wynikać kto jest sprawcą szkody, a także kiedy, gdzie i w jakich warunkach doszło do zdarzenia. Ponadto, muszą zostać wskazane modele samochodów, numery rejestracyjne obu pojazdów (sprawcy i poszkodowanego) oraz numer polisy sprawcy. Najważniejszym elementem jest czytelny podpis sprawcy.
Jeśli w chwili zdarzenia obecni byli świadkowie, warto również odebrać od nich oświadczenia potwierdzające okoliczności zdarzenia.

Wzór oświadczenia

Niemniej jednak, mając świadomość, iż wypadek samochodowy
to każdorazowo bardzo stresujące zdarzenie, warto być zabezpieczonym i wozić przy sobie wzór gotowego oświadczenia.
Pozwoli to uniknąć dodatkowych nerwów związanych z tym,
czy oby na pewno zostały w nim zawarte wszystkie niezbędne do wypłaty odszkodowania informacje.
Przygotowałam dla Was do pobrania – darmowy – wzór oświadczenia.

Pamiętaj, już w na początkowym etapie likwidacji powstałej szkody warto zadbać o swoje prawa. Sporządzenie prawidłowego oświadczenia z miejsca zdarzenia pozwoli zaoszczędzić dodatkowych nerwów związanych z odmową wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa karna Sprawa rodzinna

Jak to jest z nagrywaniem – można czy nie można?

Technologia poszła do przodu. Urządzenia umożliwiające swobodne nagrywanie są dostępne na każdym kroku. Coraz częściej pojawia się pytanie – jak to jest z tym nagrywaniem – można czy nie? Czy takie nagrania mogą stanowić dowód w sądzie np. w postępowaniu o rozwód?
Tym artykułem postaram się rozwiać wszelkie Wasze wątpliwości.

Co na to kodeks karny

Zgodnie z art. 267 k.k. – kto w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony, zakłada lub posługuje się urządzeniem podsłuchowym, wizualnym albo innym urządzeniem lub oprogramowaniem, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Charakter uzyskanych informacji

Przepis art. 267 k.k. zapewnia ochronę uczestników rozmowy,
jeśli nadały jej poufny charakter. Kluczowym zatem dla oceny karalności dokonanego nagrania rozmowy będzie okoliczność, czy uczestnicy rozmowy nadali jej poufny charakter.
Każda sytuacja winna być oceniania odrębnie, niemniej jednak można przyjąć generalną zasadę, iż nagranie rozmowy, której nie jest się uczestnikiem, stanowi przestępstwo.

A czy taki dowód można wykorzystać w postępowaniu sądowym?

Postępowanie karne

Zgodnie z art.168a k.p.k. „dowodu nie można uznać za niedopuszczalny wyłącznie na tej podstawie, że został uzyskany z naruszeniem przepisów postępowania lub za pomocą czynu zabronionego, o którym mowa w art. 1§1 k.k., chyba że dowód został uzyskany w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza publicznego obowiązków służbowych, w wyniku: zabójstwa, umyślnego spowodowania uszczerbku na zdrowiu lub pozbawienia wolności.”
Konstrukcja tego przepisu pozwala na stwierdzenie, iż nie powinno się pozyskiwać i przeprowadzać dowodów uzyskanych za pomocą czynu zabronionego. Niemniej jednak, jeśli taka sytuacja będzie miała miejsce, to brak jest podstaw prawnych do podważania takiego dowodu i w konsekwencji do pominięcia go przy wydawaniu orzeczenia w postępowaniu karnym.

Postępowanie rozwodowe

Coraz częściej strony w postępowaniu o rozwód załączają nagrania audio/audiowizualne jako dowód winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego.
To, czy takie nagranie może stać się dowodem w postępowaniu cywilnym od wielu lat wśród przedstawicieli doktryny i judykatury stanowi kwestię dyskusyjną.

Niemniej jednak, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 kwietnia 2016 r. (sygn. akt: II CSK 478/15) nieco rozwiał narosłe wątpliwości. Zgodnie z tym orzeczeniem za niedopuszczalne uznaje się przeprowadzenie dowodu z nagrań uzyskanych w sposób przestępczy z naruszeniem
art. 267 k.k. Tym samym – a contrario – Sąd Najwyższy jednoznacznie dopuścił możliwość wykorzystania w procesie nagrania, w którym uczestniczy nagrywający.

Co istotne jednak, należy pamiętać, że ostateczna ocena dopuszczalności w postępowaniu rozwodowym dowodu z nagrania każdorazowo podlega ocenie składu sędziowskiego orzekającego w sprawie. Jeśli nagranie takie stanowi niepodważalny dowód na winę drugiej strony, warto rozważyć załączenie go w poczet materiału dowodowego. Nawet gdyby Sąd formalnie nie mógł wziąć pod uwagę nagrania, to istnieje duża szansa, że nagranie takie obejrzy/wysłucha
w celu wyrobienia sobie poglądu na daną sytuację.
W tym kontekście należy mieć jednak świadomość, iż tym samym można narazić się na odpowiedzialność karną z art 267 k.k.

Trzeba również zadać sobie pytanie – czy udostępniając takie nagranie nie naruszamy dóbr osobistych osób nagrywanych. Niemniej jednak, nagranie, które przedstawia rzeczywisty obraz sytuacji, a przy tym realnie przyczynia się do wyjaśnienia okoliczności w danej sprawie – nie powinno spowodować negatywnych konsekwencji na tym polu.

Mam nadzieję, że tym artykułem rozwiałam Wasze wątpliwości, co do kwestii dopuszczalności nagrywania, a także wykorzystania takiego materiału w toku postępowań sądowych.
Pamiętajcie, ze zdobyczy technologii należy korzystać rozsądnie.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się
Kategorie
Sprawa cywilna Sprawa karna Sprawa rodzinna

Sądowy Savoir Vivre

Wizyta w Sądzie dla osoby, która na co dzień nie ma styczności
z wymiarem sprawiedliwości może okazać się stresująca. Jakie zająć miejsce na sali sądowej? W jaki sposób zwracać się do Sądu? Co zrobić, aby w tych stresujących momentach nie popełnić niepotrzebnego
faux pas?
Na te i wiele innych pytań postaram się odpowiedzieć w tym artykule.

Dress code/ odpowiedni ubiór

Sąd jest instytucją mocno sformalizowaną. Z tego też względu obowiązujący nas strój również powinien być formalny, schludny
i elegancki.
Należy unikać zbyt krótkich spódniczek, wyzywających dekoltów, krótkich spodenek etc. Niestety, latem obowiązują te same zasady,
a wysoka temperatura nie stanowi żadnego usprawiedliwienia.

Dowód osobisty

Wchodząc na salę rozpraw należy mieć przy sobie dowód osobisty. Jego brak uniemożliwia należytą identyfikację osoby, a w konsekwencji dokonanie czynności z jej udziałem.

Wyciszenie telefonu

Banał. Jednakże w towarzyszącym ogromnym stresie niekiedy zdarza się o tym zapomnieć. Uwierzcie mi – dzwoniący telefon rozprasza wszystkich na sali sądowej, a w szczególności osobę, do której należy. Nie ma sensu fundować sobie dodatkowego stresu i narażać się na nieprzychylny komentarz Sądu.

Jakie miejsce zająć?

To chyba najczęstszy z problemów, z jakim borykają się osoby niemające na co dzień styczności z wymiarem sprawiedliwości.
Otóż podstawowe zasady są następujące:

  • powód/wnioskodawca staje po prawej stronie patrząc z perspektywy Sądu,
  • pozwany/uczestnik staje po lewej stronie patrząc z perspektywy Sądu,
  • oskarżyciel posiłkowy (pokrzywdzony) zajmuje miejsce – najczęściej – obok prokuratora po prawej stronie patrząc z perspektywy Sądu,
  • oskarżony staje po lewej stronie patrząc z perspektywy Sądu,
  • wolny słuchacz – siada na publiczności – zazwyczaj naprzeciwko Sądu,

Wysoki Sądzie!

Zwracając się do Sądu należy każdorazowo wstać i zwracać się słowami „Wysoki Sądzie”, a nie „proszę Pani/Pana czy pani sędzio/panie sędzio”.
Co ważne – nawet w sytuacji, w której odpowiadamy na pytania pełnomocników/obrońców – ZAWSZE swoją odpowiedź należy kierować w stronę Sądu – nigdy do pełnomocnika.

Nie dogaduj

To nieeleganckie i bardzo źle widziane przez Sąd. Odzywaj się tylko wtedy, gdy Sąd wyraźnie ci na to pozwoli.
Możesz zadawać pytania drugiej stronie/ świadkom, ale należy pamiętać, że mają to być pytania, a nie komentarze do usłyszanej kwestii, z którą się nie zgadzasz.

To podstawowe zasady, o których każdy powinien pamiętać udając się do Sądu.
Gdyby jednak nurtowała Cię jeszcze jakaś kwestia, nie wiedziałbyś
w jaki sposób się zachować, zachęcam do kontaktu – postaram się rozwiać wszelkie wątpliwości.

Paulina Ferfet-Majewska

Jestem adwokatem.
Zajmuję się sprawami cywilnymi, w szczególności rodzinnymi, a także upadłościowymi.
Jestem tu dla Ciebie. Jeśli potrzebujesz pomocy, pozostaję do Twojej dyspozycji.
Razem spójrzmy na prawo.

Więcej o autorce
Skontaktuj się